Main Article Content

Abstract

This study is a descriptive-applied research aimed at elucidating the effects of parental behavior on the social development of adolescents. The study analyzes existing research and provides answers to the research question. The findings indicate that adolescents raised by authoritarian parents struggle with achieving independence, and such parental behavior increases the likelihood of juvenile delinquency, deviance, and misbehavior. Adolescents with overly permissive parents tend to lack commitment to values and face confusion and a lack of planning. Conversely, adolescents raised by democratic parents develop mutual respect, gradually gain independence, and experience progressive social development as they age. Additionally, adolescents with overprotective parents often exhibit rudeness, selfishness, and a sense of entitlement. The study concludes that appropriate parental behavior plays a crucial role in fostering healthy social development in adolescents.

Keywords

Adolescent Behavior Educational Method Parent Attitude Social Development

Article Details

How to Cite
Kaliwal, A. . (2025). The Effects of Parental Behavior on Adolescent Social Development. Journal of Social Sciences - Kabul University, 4(3), 143–155. https://doi.org/10.62810/jss.v4i3.197

References

  1. 1. احدی، حسن او محسنی، نیکچهره. (۱۳۷۱). مفاهیم بنیادی روانشناسی نوجوانی و جوانی. تهران: انتشارات بنیاد تهران.
  2. 2. ایزدی، لیلا او تنګستانی، یلدا. (۱۳۹۰). روانشناسي رشد. تهران: انتشارات نشرساوالان.
  3. 3. بهرامیان، رضا. (۱۳۷۶). ((بررسی رابطه‌ی اشتغال مادران با سازګاری اجتماعی و عملګرد تحصیلی فرزندان آن‌ها در مقطع ابتدایی شهرستان سنندج)). پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشګاه علامه طباطبایی تهران.
  4. 4. بې ریا، ناصر او ملګري. (۱۳۷۵). روانشناسی رشد ۲، بانګرش به منابع اسلامی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانس دانشګاه‌ها.
  5. 5. حسین نژاد، محمد او عبدالله زاده، حکمت الله. (۱۳۹۳). ((بررسی نقش سبک فرزند پروری والدین در اجتماعی شدن دانشآموزان مدارس راهنمایی)). فصل‌نامه تعلیم و تربیت، شماره، ۱۲۲، صص ۱۲۰.
  6. 6. حقیار، عبدالمنان. (۱۳۹۴). روانشناسی تربیتی. ژباړه: درمل، حسن خان. ګردېز: عملي خپرندویه ټولنه.
  7. 7. حیدر ویس، نرګس. (۱۳۷۸). ((بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر میزان مشارکت دانش آموزان در فعایت‌های فوق برنامه مدارس راهنمایی منطقه ۹ آموش و پرورش شهر تهران)). پایان نامه کارشناسی ارشد دانشګاه علامه طباطبایی.
  8. 8. ساعتچي، محمود. (۱۳۸۵). روانشناسي کاربردی برای مدیران در خانه، مدرسه، سازمان و جامعه. چاپ دوم. تهران: نشر ویرایش.
  9. 9. شریعت، فهیمه. (۱۳۷۶). مقایسه رشد اجتماعی و پیشرفت تحصیلی کودکان خانواده‌های از هم ګسیخته با کودکان خانواده‌های منسجم. پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشګاه شیراز.
  10. 10. عابدین، بارز. (۱۳۸۴). جامعه شناسي تربیتي. پېښور: خاور خپرندویه مؤسسه.
  11. 11. عریضي، فروغ. (۱۳۷۱). خانواده و بهداشت رواني. تهران: انتشارات آوای نور.
  12. 12. کلیوال، اسدالله. (۱۳۹۷). د نویو ځوانانو د شخصیت په وده کې د کورنۍ رول. ناچاپ.
  13. 13. کیانپور قهفرخی، فاطمه؛ حقیقی، جمال؛ شکرکن، حسین؛ نجاریان، بهمن. (۱۳۸۱). ((رابطه هفت مرحله اول نظریه رشد روانی- اجتماعی اریکسون با مرحله هشتم آن ـ کمال در برابر نومیدی در سالمندان استان خوزستان)). دوره سوم، جلد ۱ و ۲.
  14. 14. میرزاد، میراکرم او حبیبی، محمد ناصر. (۱۳۹۳). روانشناسي نوجوانان. کابل: انتشارات خراسان.