Main Article Content
Abstract
Ibn Sina is one of the founders and prominent leaders of the Islamic Peripatetic school within Islamic civilization and culture. Although Ibn Sina's ethical discussions are influenced by the moral philosophies of Aristotle and Al-Farabi, his unique approach becomes evident as he establishes an independent framework for investigating and explaining moral characteristics, virtues, and benefits aligned with the anthropological assumptions of his philosophy. The primary objective of this research is to analyze and examine these ethical concepts. This study employs a systematic literature review to provide an in-depth and comprehensive analysis of the subject matter. The findings reveal that Ibn Sina categorizes ethics into three levels: general, unique, and the most specific. Ibn Sina considers virtue to be the distinguishing feature of humans among other living beings. Moreover, in his perspective, piety plays a vital and decisive role in an individual's spiritual and illuminative conduct.
Keywords
Article Details
Copyright (c) 2024 Copyright Reserved for Kabul University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
- قرآن کریم.
- آخوری، ح و خلیل جر. (۱۳۷۳). تاریخ فلسفه در جهان اسلامی. ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
- ابنسینا، حسین بن عبدالله. (۱۳۱۹). ابنسینا و تدبیر منزل. ترجمه محمد نجمی زنجانی،تهران: مجتمع ناشر کتاب.
- اترک، ح . (۱۳۹۳). فضلیت گرایی اخلاقی ابنسینا. شماره ۲۴، سال هفتم ، فصلنامه علمی پژوهش اخلاق.
- ارسطو. (۱۳۸۵). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه محمد حسن لطفی، جلد دوم، تهران: طرح نو.
- بیرونی، ک، راضیه و همکاران. (۱۳۹۱). تبیین عناصر اخلاقی- اجتماعی ابنسینا و دلالت های آن در تربیت اخلاقی. پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت شماره ۲ ، دانشگاه فردوس.
- خادمی، ع. (۱۳۸۹). سعادت از نظر ابنسینا. فصلنامه فلسفه دین، سال هفتم، شماره پنجم.
- خلیلی، س و همکاران. (۱۳۹۰). بررسی تعلیم و تربیت اخلاقی از دیدگاه ابنسینا. فصلنامه تاریخ پزشکی، سال سوم، شماره هشتم.
- دورانت، و. (۱۳۸۰). تاریخ فلسفه. ترجمه عباس زریاب، تهران: علمی و فرهنگی.
- اصفهانی، ر، حسین بن محمد. (۱۴۱۲). مفردات الفاظ القرآن، لبنان: دارالعلم.
- زیبا کلام مفرد، ف. (۱۳۸۰). تعلیم و تربیه در فلسفه ابنسینا و مقایسه آن با فلسفه اثبات گرایی و عملگرایی. تهران، پگاه.
- شریف، م و همکاران. (۱۳۷۰). تاریخ فلسفه در اسلام. چاپ دوم ، تهران: مرکز نشر پوهنتونی.
- شهریاری نیسیانی، ش. (۱۳۹۳). تهذیب و تزکیه نفس در دیدگاه ابنسینا و راههای حصول آن. فصلنامه فلسفه و کلام اسلامی آینه معرفت، سال چهاردهم، شماره سی و هشتم.
- شیروانی، ع و همکاران. (۱۳۹۴). بررسی غایت اخلاق از دید ابنسینا. فصلنامه علمی- تحقیقی آیین حکمت، سال هفتم، شماره مسلسل ۲۴.
- صانع پور، م. (۱۳۸۱). حمکت مشرقیه، مجله خردنامه صدرا، شماره بیست و هشتم.
- صفا، ذ. (۱۳۷۴). تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تا اواسط قرن پنجم، چاپ پنجم، تهران: پوهنتون تهران.
- صلیبا، ج. (۱۳۷۰). واژهنامه فلسفه و علوم اجتماعی. ترجمه کاظم برگ نیس و صادق سجادی، تهران: حکمت.
- طاهری، ا. (۱۳۸۲). تاریخ اندیشههای سیاسی در غرب، چاپ چهارم، تهران: قومس.
- طوسی، ن. ( ۱۴۱۳). اخلاق ناصری، تهران، علمیه اسلامیه.
- طوسی، ن. (۱۳۷۵). شرح الاشارات و التنیهات، جلد سوم، قم: البلاغه.
- فرانکنا، و. (۱۳۷۶). فلسفه اخلاق، ترجمه هادی صادقی، تهران: طه.
- قادری ، ح. (۱۳۸۰). اندیشههای سیاسی در اسلام و ایران. تهران: سمت.
- مسعودی، ج. (۱۳۹۴). راهبرد اصلی در حل معمای واقعگرایی اخلاقی در دیدگاه اخلاقی ابنسینا. فصلنامه علمی- تحقیقی پوهنتون قم، سال شانزدهم، شماره چهارم، شماره مسلسل ۶۴.
- نصر، س. (۱۳۵۴). سه حکیم مسلمان. ترجمه احمد آرام، تهران: صدرا.
- نفیسی ، م. (۱۳۶۸). سیری در اندیشه های اجتماعی مسلمین. تهران: امیری.
References
قرآن کریم.
آخوری، ح و خلیل جر. (۱۳۷۳). تاریخ فلسفه در جهان اسلامی. ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
ابنسینا، حسین بن عبدالله. (۱۳۱۹). ابنسینا و تدبیر منزل. ترجمه محمد نجمی زنجانی،تهران: مجتمع ناشر کتاب.
اترک، ح . (۱۳۹۳). فضلیت گرایی اخلاقی ابنسینا. شماره ۲۴، سال هفتم ، فصلنامه علمی پژوهش اخلاق.
ارسطو. (۱۳۸۵). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه محمد حسن لطفی، جلد دوم، تهران: طرح نو.
بیرونی، ک، راضیه و همکاران. (۱۳۹۱). تبیین عناصر اخلاقی- اجتماعی ابنسینا و دلالت های آن در تربیت اخلاقی. پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت شماره ۲ ، دانشگاه فردوس.
خادمی، ع. (۱۳۸۹). سعادت از نظر ابنسینا. فصلنامه فلسفه دین، سال هفتم، شماره پنجم.
خلیلی، س و همکاران. (۱۳۹۰). بررسی تعلیم و تربیت اخلاقی از دیدگاه ابنسینا. فصلنامه تاریخ پزشکی، سال سوم، شماره هشتم.
دورانت، و. (۱۳۸۰). تاریخ فلسفه. ترجمه عباس زریاب، تهران: علمی و فرهنگی.
اصفهانی، ر، حسین بن محمد. (۱۴۱۲). مفردات الفاظ القرآن، لبنان: دارالعلم.
زیبا کلام مفرد، ف. (۱۳۸۰). تعلیم و تربیه در فلسفه ابنسینا و مقایسه آن با فلسفه اثبات گرایی و عملگرایی. تهران، پگاه.
شریف، م و همکاران. (۱۳۷۰). تاریخ فلسفه در اسلام. چاپ دوم ، تهران: مرکز نشر پوهنتونی.
شهریاری نیسیانی، ش. (۱۳۹۳). تهذیب و تزکیه نفس در دیدگاه ابنسینا و راههای حصول آن. فصلنامه فلسفه و کلام اسلامی آینه معرفت، سال چهاردهم، شماره سی و هشتم.
شیروانی، ع و همکاران. (۱۳۹۴). بررسی غایت اخلاق از دید ابنسینا. فصلنامه علمی- تحقیقی آیین حکمت، سال هفتم، شماره مسلسل ۲۴.
صانع پور، م. (۱۳۸۱). حمکت مشرقیه، مجله خردنامه صدرا، شماره بیست و هشتم.
صفا، ذ. (۱۳۷۴). تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تا اواسط قرن پنجم، چاپ پنجم، تهران: پوهنتون تهران.
صلیبا، ج. (۱۳۷۰). واژهنامه فلسفه و علوم اجتماعی. ترجمه کاظم برگ نیس و صادق سجادی، تهران: حکمت.
طاهری، ا. (۱۳۸۲). تاریخ اندیشههای سیاسی در غرب، چاپ چهارم، تهران: قومس.
طوسی، ن. ( ۱۴۱۳). اخلاق ناصری، تهران، علمیه اسلامیه.
طوسی، ن. (۱۳۷۵). شرح الاشارات و التنیهات، جلد سوم، قم: البلاغه.
فرانکنا، و. (۱۳۷۶). فلسفه اخلاق، ترجمه هادی صادقی، تهران: طه.
قادری ، ح. (۱۳۸۰). اندیشههای سیاسی در اسلام و ایران. تهران: سمت.
مسعودی، ج. (۱۳۹۴). راهبرد اصلی در حل معمای واقعگرایی اخلاقی در دیدگاه اخلاقی ابنسینا. فصلنامه علمی- تحقیقی پوهنتون قم، سال شانزدهم، شماره چهارم، شماره مسلسل ۶۴.
نصر، س. (۱۳۵۴). سه حکیم مسلمان. ترجمه احمد آرام، تهران: صدرا.
نفیسی ، م. (۱۳۶۸). سیری در اندیشه های اجتماعی مسلمین. تهران: امیری.